فرهنگ و ارتباطات دو مقوله ای هستند که همواره در تمامی جوامع تاریخ وجود داشته اند. فرهنگ در هر جامعه ای متفاوت از جامعه دیگر است و عناصری را شامل می شود که وجه تمایز جوامع با یکدیگر به حساب می آید. ادوارد تیلور، انسان شناس انگلیسی قرن در تعریف فرهنگ می نویسد:مجموعه ای که شامل معارف، معتقدات، هنرها، صنایع، تکنیک ها، اخلاق، قوانین، سنن و بالاخره تمام عادات و رفتارها و ضوابطی است که انسان به عنوان عضو یک جامعه آن را از جامعه خود فرا می گیرد و در قبال آن جامعه تعهداتی به عهده دارد.» همچنین ارتباطات نیز با تعریف فراگرد انتقال پیام از سوی فرستنده به گیرنده در طول تاریخ دچار تغییر و تحولات گسترده شده است. فلذا مقوله ارتباطات بین فرهنگی امری پویاست که می تواند از زمانی به زمان دیگر و از جامعه ای به جامعه دیگر متفاوت باشد.
ارتباطات بین فرهنگی امری بین رشته ای است و به این موضو می پردازد که چگونه افراد با ویژگی های فرهنگی مختلف با یکدیگر تعامل میکنند. هرچند این امر در تمامی طول تاریخ وجود داشته اما به عنوان یک رشته دانشگاهی پس از جنگ جهانی دوم و با تلاش متخصصان و اندیشمندان حوزههای مردم شناسی، انسان شناسی فرهنگی، جامعه شناسی و ارتباطات پایه گذاری شد.
ارتباطات بین فرهنگی به مردم با توجه به تفاوت ها و شباهت های فرهنگی شان می نگرد و بیان می کند که چگونه افرادی با زبان، نژاد، قومیت، دین، مذهب و آیین های مختلف با یکدیگر تعامل کنند. ساموور در تعریفی می گوید: ارتباط میان مردمانی است که ادراکات فرهنگی و نظام نمادین آنان به حدی با یکدیگر متفاوت است که پدیده‌های ارتباطی را به‌صورت متمایز جلوه می‌دهند». همچنین می توان ارتباطات بین فرهنگی را از طریق مشارکت کنندگان در این ارتباط مطالعه کرد. عناصر اجتماعی که در این ارتباط دخیل هستند شامل ادراکات، فراگردهای کلامی و فراگردهای غیر کلامی است. همه اجزای این عناصر در ارتباطات میان فرهنگی، به یکدیگر نیازمند و وابسته اند. هر یک از این عناصر، از اجزایی خاص تشکیل شده است. ادراکات شامل: عقاید، ارزشها، سیستمهای نگرش، جهان بینی و سازمان اجتماعی است. فراگردهای کلامی، از زبان گفتاری و الگوهای تفکر تشکیل شده و فراگردهای غیر کلامی، مشتمل بر رفتار جسمی، مفهوم زمان و کاربرد فضا است.
درباره این سایت